Katten redden zich prima in hun eentje, maar spinnen tevreden als we ze op de juiste manier kroelen. Hechten ze zich echt minder aan ons dan honden? En stelt een kangoeroe, schaap of slang ons gezelschap op prijs?

Kijk dat nou liggen, een zacht bolletje bont op jouw schoot. Zo verzot als jij bent op haar, zo dol is de kat ook op jou, denk je. Waarom zou ze anders zo hard spinnen? Droom maar rustig verder. Het gesnor van de kat, zeggen dierenkenners, heeft een functie die evolutionair is bepaald. Al ruim voordat het beest het normaal vond om brokjes in de vorm van kippenbouten en bloemetjes te eten, diende het snorren om wantrouwige soortgenoten gerust te stellen: rustig maar, ik doe jou niks, dus laat ook mij met rust. Juist als een kat op het punt staat in slaap te vallen, is ze immers kwetsbaar voor eventuele aanvallen van soortgenoten. Door te spinnen, probeert de kat die te vermijden.

Er zijn wel meer misverstanden over de behaarde viervoeters die deel uitmaken van ons gezin. Ze komen veelal voort uit de menselijke gewoonte om onze eigen ervaringen te projecteren op dieren. Als wij elkaar zoenen, is dat meestal uit genegenheid. Wanneer mensen hun hond knuffelen, gaat dat ook nog op: bij beiden komt dan oxytocine vrij, een ‘liefdeshormoon’ die een sociale band helpt smeden. Maar likt een kat haar huisgenoot af, concludeer dan niet te snel dat ze vriendelijk wil zijn. ‘Als katten poetsgedrag vertonen, loopt dat vaak uit op agressie’, vertelt gedragsbioloog Claudia Vinke van de Universiteit Utrecht. ‘Door een soortgenoot te likken, maakt een kat vaak iets duidelijk over haar status, ze wil de baas over de ander spelen.’ Als de andere kat daarvan niet gediend is, kan ze een flinke mep verwachten.

Sociale dieren

Wat dieren precies ervaren, is zelden met zekerheid te zeggen. Ze kunnen geen vragenlijst invullen, dus onderzoekers baseren zich voornamelijk op gedragsobservaties en logisch redeneren. 

Lees het artikel in Quest Psychologie hier verder.