Ze was misselijk en voelde een soort kramp rond haar middenrif. Eten ging niet meer, slapen ook niet. Het liefst was ze onder de dekens weggekropen en pas weer tevoorschijn gekomen als de pijn was geleden, maar de rest van de wereld verwachtte dat ze allerlei handelingen verrichtte. Ze voerde ze uit op de automatische piloot, murw en futloos. ‘Dat je liefdesverdriet zo fysiek kunt voelen’, vertelde ze me snotterend, ‘hoe komt dat eigenlijk?’

Goede vraag, vond ik. Dat bij verliefdheid een cocktail van hormonen betrokken is, wist ik wel. Dat je lijkt te zweven van geluk en energie hebt voor tien, komt simpelweg doordat endorfine, oxytocine, dopamine en nog zo wat ‘-ines’ je lichaam in een prettig standje zetten. Maar wat gebeurt er met je lijf als je gedumpt wordt? Waarom werd mijn vriendin er zo misselijk van?

Ik stelde de vraag op Twitter, want waarom zou je zelf gaan zoeken als je met één hashtag ook een hele berg onzin-hypotheses van anderen kunt krijgen? ‘Ik denk dat het met angst te maken heeft’, twitterde een VPRO-redacteur, ‘misschien via koolstofdioxide.’ Muizen, zo stond in het artikel dat hij bijsloot, krijgen het namelijk Spaans benauwd als ze veel koolstofdioxide inademen. En is liefdesverdriet niet eigenlijk gewoon de angst voor een ontregeld leven? Kortom, niet in een plastic zakje ademen als je toch al liefdesverdriet hebt.

Iemand met een hondenfoto als avatar opperde dat de misselijkheid komt door ‘dode vlinders’. Een ander antwoordde  prozaïsch: ‘teveel chocolade en wijn’. Een designer vatte het probleem kordaat samen als ‘afkickverschijnselen’ en wist ook nog te vertellen over over een zangeres die haar stem kwijtraakte door liefdesverdriet. Verschillende volgers begonnen onderling een geanimeerd gesprek over hoe ze zelfs hadden moeten kotsen van liefdesverdriet, maar erg verhelderend was hun bijdrage aan de discussie niet.

Tijd om zelf wat zoekwerk te verrichten. In 2010 schreven onderzoekers in het Journal of Neurophysiology dat het bekijken van foto’s van een ex-geliefde hersenactiviteit uitlokt in het gedeelte van het brein dat ook fysieke pijn registreert. Gedumpt worden, kortom, doet lichamelijk echt pijn. En terwijl de hoeveelheid dopamine en oxytocine plotseling drastisch afneemt, raast het stresshormoon cortisol juist in grote hoeveelheden door je aders. Dat kan leiden tot misselijkheid, krampen en een keur aan andere klachten.

‘Het gaat vanzelf over en afleiding en sport helpt’, zei ik tegen mijn vriendin, nadat ik mijn bevindingen had gepresenteerd. Ze keek me verslagen aan. ‘Wat ben je ook een nerd!’

Liefdesverdriet maakt erg ondankbaar.

Deze column verscheen in het UTNieuws, mei 2016.