Loopt de soldaat van de toekomst rond in een exoskelet en schiet hij vliegtuigen neer met zijn brein? Of wordt hij gewoon vervangen door een humanoïde? Zeker is in elk geval dat robotica een steeds belangrijkere rol gaat spelen op het slagveld.
Net wanneer we de dood in de ogen kijken, dendert hij de bunker binnen. Staal breekt door betonnen muren heen, rookwolken en vuur omringen zijn brandende helikopter. Onder het vel van zijn half weg gereten gezicht is het titanium mechaniek van zijn kop te zien. Met een rood lampje waar ooit zijn linkeroog zat, kijkt de held ons koelbloedig aan. “I’m back”, zegt hij met een Oostenrijks accent.
Wie op internet naar informatie over ‘de soldaat van de toekomst’ zoekt, stuit onvermijdelijk op verwijzingen naar The Terminator. Een kille vechtmachine met het uiterlijk van een mens spreekt nou eenmaal tot de verbeelding van veel techliefhebbers. Ruimt Jan Soldaat inderdaad binnenkort het veld voor autonome humanoïdes? Of wordt hij zelf opgepimpt tot onverslaanbare vechtjas? Hier zetten we enkele belangrijke technische uitvindingen voor militaire strijdkrachten op een rij.
Stuntelig gehannes
Een blik op de hoogtepunten van de Robotics Challenge 2015 stelt de Terminatorfans misschien een tikje teleur. Deze wedstrijd wordt al jarenlang georganiseerd door DARPA (Defense Advanced Research Project Agency), het Amerikaanse instituut dat geld pompt in de ontwikkeling van militaire technologie. De winnaar van het afgelopen jaar in de categorie humanoids, de DRC-Hubo, kan allerhande klusjes uitvoeren met zijn drievingerige handen: autorijden, zagen, een brandkraan sluiten, een stekker in het stopcontact steken. Ongelooflijk knap, maar alleen al het stuntelige gehannes met de stekker kost ruim vijf minuten. Bovendien fluisteren zijn makers hem nog altijd op afstand in wat hij moet doen.
Volgens Arend Woering, onderzoeker militaire modernisering bij TNO Soesterberg, is de fijne motoriek van de androïde niet eens het grootste probleem. “Het wegjagen van tegenstanders met bommen, dat kan met onbemande wapens. Maar dat geldt niet voor het behouden en controleren van dat gebied met manschappen, zeker als het een stedelijk gebied is. Daarvoor moeten soldaten communiceren met de lokale bevolking. Ze moeten vertrouwen winnen om meer informatie los te krijgen dan sensordata. Er moeten nog veel stappen worden gezet voordat een robot dat kan doen. Autonome humanoides zullen dus niet snel deel gaan uitmaken van een peloton.”
De rest van dit artikel is te lezen in KIJK, januari 2016.
Enith Vlooswijk 